Historia

Najwcześniejsze wzmianki historyczne na temat miejscowości pochodzą z XIII w. Parafią macierzystą był Jedłownik. Erekcja lokalii w Czyżowicach nastąpiła 1 sierpnia 1942, kuracji 1 kwietnia 1946, zaś parafii - 1 stycznia 1967. Pierwotnym miejscem kultu była murowana kaplica św. Jana Nepomucena. Służyła ona mieszkańcom Czyżowic okazjonalnie, a gromadzili się przy niej sami na nabożeństwach, bądź też wtedy, gdy ksiądz z Jedłownika przyjechał odprawić mszę świętą. Kaplica św. Jana Nepomucena w latach II wojny światowej została zburzona.

W latach 1938-39 mieszkańcy zbudowali w innym miejscu drugą kaplicę pod wezwaniem Chrystusa Króla. Ta kaplica, nazywana  kościółkiem, została poświęcona 21.05. 1939. W czasie wojny  kaplica  została poważnie uszkodzona. Odbudowano ją w latach 1945-1946. Przy okazji znacznie zwiększono jej rozmiary. W ten sposób w krajobrazie Czyżowic zaistniał pierwszy kościół. Poświęcenia kościoła dokonał ks. dziekan Reginek w uroczystość Chrystusa Króla 1946 roku. Kościół czyżowicki był pierwszą świątynią odbudowaną ze zniszczeń wojennych na ziemi wodzisławskiej. Rozbudowany kościół spełniał też oczekiwania wiernych: mógł bowiem na codziennych nabożeństwach pomieścić znaczną część parafian. Kościół został rozebrany w 2001 roku.

Obecny kościół - wybudowany na miejscu starego, zaprojektował prof. arch. Adam Lisik. Budowa trwała nieco ponad trzy lata, a budowniczym świątyni był ks. proboszcz Jerzy Dudek. Kościół poświęcił 25 IX 2002 arcybiskup metropolita katowicki Damian Zimoń. Kościół stał się wizytówką parafii i dowodem wielkiego zaangażowania wiernych, którzy po wielu latach zrealizowali zamysł wybudowania nowej świątyni.

Historia budowy kościoła w Czyżowicach

Zamysł wybudowania nowego kościoła w Czyżowicach zrodził się podczas wizytacji kanonicznej, jaką parafia przeżywała na jesieni 1995 roku. Zwrócono wówczas uwagę na znaczne zużycie materialnej substancji budynku starego kościoła, który został wzniesiony zaraz po wojnie, niestety - z materiałów dość przypadkowych i złych jakościowo. Również przyrost liczby ludności w Czyżowicach sprawił, że kościół stawał się z upływem lat coraz ciaśniejszy i często uczestniczący w nabożeństwach musieli stać na dworze. Ograniczona możliwość komunikacji powodowała nadto konkretne zagrożenia w wypadku konieczności szybkiej ewakuacji ludzi z kościoła. Również względy estetyczne przemawiały za tym, aby porzucić myśl o remoncie starego budynku, a skoncentrować się na budowie nowego kościoła. Podczas odwiedzin kolędowych wiele osób przekonywało proboszcza do tego zamiaru, deklarując swoje wsparcie i pomoc  przy budowie. Myśl wystawienia nowego kościoła wypływała z potrzeby serca parafian. 

W kwietniu 1996 roku złożono w Kurii Metropolitalnej w Katowicach prośbę o wyrażenie zgody na budowę nowej świątyni w Czyżowicach. Pismem z dnia 24 kwietnia 1996 roku ks. Arcybiskup Damian Zimoń takiej zgody udzielił. Otwierało to możliwość rozpoczęcia prac przygotowawczych i podjęcia starań administracyjnych. O wykonanie projektu kościoła poproszono pana prof. Adama Lisika z Chorzowa, zaś projekt konstrukcyjny podjął się wykonać pan inż. Roman Folta z Jastrzębia-Szerokiej. Rozpoczęte w 1996 roku starania u władz świeckich o zgodę na budowę kościoła zostały uwieńczone pozytywną decyzją wydaną przez Urząd Rejonowy w Wodzisławiu Śl. 18 lipca 1997 roku. W tym dniu czyżowicka parafia przeżywała peregrynację kopii obrazu jasnogórskiego. Zbieżność tych dwóch zdarzeń: peregrynacji oraz otrzymania decyzji zezwalającej na budowę, została powszechnie odebrana przez parafian jako dar Pani Jasnogórskiej, która zdawała się mówić: "Uczyńcie, co wam mówi Syn, przyobleczcie wiarę w czyn! "

Dnia 21 lipca 1997 roku została odprawiona Msza św. z licznym udziałem parafian, o Boże błogosławieństwo dla budowy nowego kościoła. Po Mszy św. rozpoczęto wykopy pod fundamenty. Budowa kościoła była prowadzona w sposób nietypowy: nowe mury stopniowo oplatały stary kościół, przeznaczony w końcowej fazie do rozbiórki, budowano więc nową świątynię poza i ponad budynkiem istniejącego kościoła Ta nietypowa metoda budowy była związana z faktem, że parafia nie posiadała gruntu z prawem zabudowy, z wyjątkiem terenu, na którym stał stary kościół. Podjęte próby zmiany kwalifikacji gruntu poza terenem istniejącego kościoła nie przyniosły zresztą spodziewanego rezultatu, a decyzja o zmianach w planie zagospodarowania gminy była odwlekana. Nie można było jednak odwlekać zapału, jaki tkwił w ludziach, którzy postanowili, że będą mieli nowy kościół. 

Tempo robót zależało od zaangażowania ludzi, a to było bardzo duże. Codziennie na placu budowy było kilkanaście osób, a gdy trzeba było - to nawet kilkadziesiąt. Budowie towarzyszyła nieustająca modlitwa: ponad dwieście pięćdziesiąt osób zobowiązało się do codziennego różańca w intencji budowy kościoła. Przez cały czas budowy msze św. były odprawiane w starym kościele, który stopniowo znikał z krajobrazu Czyżowic, obudowywany murami, a potem przykryty dachem nowej świątyni. Kolejne sezony budowlane wieńczyły zawsze pewien zakres robót, coraz odważniej bryła nowej świątyni wrastała w pejzaż wioski. Wiosną 2001 roku został rozebrany stary kościół, który służył mieszkańcom Czyżowic przez 55 lat. Rozpoczęły się prace we wnętrzu nowej świątyni: budowa prezbiterium, położenie posadzki oraz instalacja ogrzewania. Do połowy 2002 roku trwały prace związane z wystrojem wnętrza oraz przygotowaniem kościoła do poświęcenia. 25 września 2002 roku, ks. Arcybiskup Damian Zimoń dokonał uroczystego poświęcenia kościoła w Czyżowicach. W ołtarzu nowej świątyni zostały złożone relikwie św. Siostry Faustyny. Kościół w Czyżowicach stanowi wotum całej parafii dla Chrystusa Króla. Jego pokornie prosimy, aby zechciał zamieszkać w tej świątyni i błogosławił wszystkim, którzy tu się modlą.

ENCYKLOPEDYCZNA INFORMACJA O PARAFII >>>  TUTAJ.